Aktualności
O trzech magicznych słowach
zajęcia czytelnicze w ramach DKK dla Dzieci
Bądźmy wdzięczni wobec ludzi, którzy czynią nas szczęśliwymi. Oni są uroczymi ogrodnikami, dzięki którym nasze dusze rozkwitają.
Marcel Proust
Ma sześć lat, a na imię Lena. Jej ulubiony sport to judo i ubóstwia zabawę w chowanego. O kim mowa? O bohaterce książeczki dla dzieci autorstwa Silvii Serreli pt. „Lena. Dlaczego muszę przepraszać?”. Polecamy ją milusińskim, którzy pragną dogadywać się ze swoimi rówieśnikami, a także ich rodzicom chcącym pociechom pokazać, jak właściwie tego dokonać. Dlaczego mówimy o tym właśnie dziś? Ano dlatego. iż w naszej Bibliotece miało 23 lutego br. spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla Dzieci online. Prowadziła je pracownica Biblioteki, zaś uczestnikami były dzieci z Przedszkola Samorządowego nr 2 w Miechowie.
Bilet do krainy przygód i mądrości
Zdradzimy wam pewien sekret... Bilet, który Was zaprowadzi w najbardziej fascynujące miejsca na Ziemi, przysporzy śmiechu, ale i czasami wywoła łzy wzruszenia, otworzy oczy na otaczające tajemnice, nauczy wielu nowych rzeczy i pokaże, jakie drogi wybierać w życiu możecie znaleźć całkiem niedaleko… I choć jest on niezwykle drogocenny, Wy nie musicie za niego w ogóle płacić! Wystarczy, że …przekroczycie próg biblioteki.
Wspaniałym przewodnikiem po Krainie Książek i Opowieści okazała się nasza biblioteczna koleżanka – Aneta Roch, która podczas ferii przeprowadziła literacki cykl zajęć dla dzieci, które cieszyły się naprawdę dużą sympatią najmłodszych. Oni sami często wskazywali interesujące ich tematy i lektury oraz inicjowali ciekawe dla nich sprawy.
Zaczarowany świat
Zło maszeruje szerokim traktem i wabi swym pozornym blaskiem. Dobro przemyka niepostrzeżenie krętymi ścieżkami przez nikogo nie zauważone. Niekiedy zgubi pantofelek zbiegając ze schodów, a niekiedy zagubi serce w kawałku lodu.
Kto dzierży magiczny klucz, który otwiera podwoje zaczarowanej krainy? Dzieci!
Jak rozpocząć niezwykłą wędrówkę? Podążając za słonecznym promieniem odbitym w baśniach!
I tak oto, 11 lutego używając magicznych rekwizytów, w ramach zajęć Dyskusyjnego Klubu Książki wraz z najmłodszymi z Przedszkola Samorządowego nr 14 z Krakowa wyruszyliśmy w fascynującą podróż przez bajkowy świat. Na leśnej polanie napotkaliśmy Jasia i Małgosię, w Krainie Lodu Kaja i Gerdę, a za srebrzystym strumykiem usłyszeliśmy przekomarzanie siedmiu krasnoludków i dąsy Smerfa Marudy. Ujrzeliśmy „brzydkie kaczątko”, które nagle w oczach ludzi zobaczyło swoje piękno i zmieniło się w śnieżnobiałego łabędzia. Poruszyła nas opowieść o biednej dziewczynce z zapałkami, która rozgrzała nasze serca, a złota rybka spełniła najskrytsze marzenia.
Bitwa miechowska – quiz
W związku ze zbliżającą się rocznicą jednej z najtragiczniejszych kart w dziejach Miechowa, proponujemy Państwu zmierzenie się z naszym testem. Liczy on dwadzieścia pytań, do każdego z nich należy przyporządkować jedną odpowiedź. Mamy nadzieję – prawidłową.
Życzymy Czytelnikom i Czytelniczkom samych stuprocentowych rezultatów!
Essmanowski – appendix
Powracamy do tematu naszego miechowianina – Stefana Essmanowskiego. Napisaliśmy niedawno, iż ten tłumacz i poeta urodził się 8 sierpnia 1898 roku w Miechowie, nie wspomnieliśmy jednak o jego rodzicach. Byli nimi państwo Józef Essmanowski (nauczyciel gimnazjalny) oraz Leokadia z Kamińskich. Edukacja pana Stefana przebiegała według następującego wzorca: w latach 1909-1914 uczęszczał do III Gimnazjum im. Jana Sobieskiego w Krakowie, potem było gimnazjum wadowickie, zaś w 1917 roku otrzymanie świadectwa dojrzałości i rozpoczęcie studiów polonistycznych na słynnym Uniwersytecie Jagiellońskim. Dwa lata później zadebiutował jako poeta wierszem „Bon-ton” ogłoszonym w „Zdroju” (numer czwarty). Utwór został podpisany pseudonimem Stefan Tadeusz Jazgot).
Powyższe informacje podajemy nie bez kozery. Liczymy na to, iż komuś z Państwa przypomni się osoba taty Józefa Essmanowskiego – nauczyciela gimnazjalnego – lub mamy Leokadii z Kamińskich. Istnieje takie powiedzenie: koniec języka za przewodnika. Być może wytrenowany poprzez wieki ludzki aspekt komunikacyjny przyniesie sukces w postaci odkrycia nie tylko fotografii Józefa Essmanowskiego, lecz również innych faktów z jego miechowskiego życia. Na to gorąco liczymy!
Tymczasem poniżej prezentujemy Czytelnikom i Czytelniczkom balladę Essmanowskiego z tomiku „Dziewosłąb” wydanego w 1923 roku. Przypomnijmy, iż twórca napisał pracę doktorską pt. „O sielankopisarzach polskich”, zatem doskonale znał reguły rządzące gatunkami nacechowanymi tematyką ludową. Miłej lektury!
